Rozwiązania dla prezbiopów
Prezbiopia dotyczy każdego po 40 roku życia, jest naturalnym procesem wynikającym z fizjologii ludzkiego oka. Objawia się trudnościami z wyraźnym widzeniem z bliska, szczególnie przy słabym oświetleniu. Z biegiem lat oko traci zdolność akomodacji czyli dostosowania się do dobrego widzenia na każdą odległość.
I. SOCZEWKI PROGRESYWNE – nowoczesne rozwiązanie
Soczewki progresywne to rozwiązanie najbardziej zaawansowane, estetyczne i wygodne dla prezbiopów. Soczewki zapewniają doskonałe widzenie, niezależnie od odległości. Dzięki nim, można nosić tylko jedną parę okularów bez konieczności ciągłej ich zmiany. Bez względu na to czy jest się krótkowidzem,dalekowidzem, ma się astygmatyzm, soczewki progresywne skorygują wzrok, jednocześnie przywracając naturalne widzenie na każdą odległość. Ważne jest, aby soczewki progresywne miały szeroki kanał progresji – to umożliwia komfortowe widzenie i szybką adaptację.
Plusy:
– wyraźne widzenie dali
– wyraźne widzenie obszaru pośredniego
– wyraźne widzenie bliży
Minusy:
– zbyt mała wiedza potencjalnych użytkowników na temat soczewek progresywnych
II. SOCZEWKI DWUOGNISKOWE – nieco gorsze rozwiązanie
Soczewki dwuogniskowe są gorszym rozwiązaniem, ponieważ zapewniają tylko wyraźne widzenie bliży i dali, natomiast widzenie obszaru pośredniego jest zamglone. Poza tym mają nieestetyczny wygląd, ponieważ widoczny jest na ich powierzchni obszar do bliży (tzw. segment).
Plusy:
– wyraźne widzenie dali
– wyraźne widzenie bliży
Minusy:
– obiekty znajdujące się w pośredniej odległości są zamglone
– nieestetyczny wygląd
– segment do bliży przeszkadza np. podczas schodzenia po schodach
– podkreślają wiek użytkownika
III. SOCZEWKI JEDNOOGNISKOWE – małokomfortowe rozwiązanie
Soczewki jednoogniskowe są podstawowym rozwiązaniem. Zapewniają wyraźne widzenie bliży do odległości 40 cm, aby wyraźnie widzieć dal i obszar pośredni, trzeba zdjąć okulary, patrzeć ponad nimi lub zmienić je na drugą parę do dali.
Plusy:
– wyraźne widzenie bliży
Minusy:
– obiekty oddalone są zamglone
– obiekty znajdujące się w pośredniej odległości są niewyraźne
– trzeba ciągle zdejmować i zakładać okulary
– nie można objąć spojrzeniem całego miejsca pracy
